De beste verklaring voor het gedrag van sommige managers.

Mor­gen,

Heb sinds eind 2008 meer dan 300 columns en blogs geschreven over ver­schil­lende onder­w­er­pen. En onlangs ook weer ‘de prooi’ en ‘de kloof’ gelezen. Een van de cen­trale vra­gen die iedere keer terug lijkt te komen in die columns en veel van dat soort boeken is: ‘waarom gedra­gen man­agers of mensen die dat willen wor­den bij bv groot­banken of andere organ­isaties, zich op de manier waarop ze zich gedragen?’.

Je kunt er boekenkas­ten over vol schri­jven, over ‘lei­der­schapssti­jlen’ etc maar vol­gens mij gaat het gewoon vaak om wat ik noem ‘kalief willen wor­den in plaats van de kalief’.

Dit gedrag wordt ook veel door mensen in de ‘con­crete sand­wich’ ver­toond zoals u kunt lezen in ‘dag­boek van een bankier’. En niet alleen bij banken en andere organ­isaties in de finan­ciele sec­tor vanaf 1985 tot nu.

Hieron­der de col­umn die ik daarover pub­liceerde in feb­ru­ari 2010 op Plus​post​.nl, de site die inmid­dels niet meer bestaat.

Gezien uit de serie “kalief in plaats van de kalief”, de aflev­er­ing “de kwestie Uruz­gan (feb­ru­ari 2010).

een van de meest pop­u­laire strips die ik las in mijn puber­tijd ging over grootvizier Izno­goedh die kalief wilde wor­den in plaats van de kalief. Om zijn doel te bereiken is geen list hem te laag en geen plan te gemeen om die beste brave kalief Haroen el Poes­sah van zijn troon te stoten. De inven­tiviteit van Izno­goedh (en dus de stripteke­naar) is ongelooflijk. Pag­ina na pag­ina nieuwe soorten vallen om kalief in plaats van de kalief te wor­den, maar een ding is zeker.….het gaat niet lukken.

Daar moest ik gis­ter­e­navond weer aan denken toen ik naar de veel te lange live-​uitzending onder de titel “kamerde­bat over Uruz­gan” aan het kijken was. De enige manier waarop ik dit nu vol­houd is door er naar te kijken als een live-​versie van een TV-​serie “kalief in plaats van de kalief”. Over hoe een aan­tal Izno­goedhs (een aan­tal politici uit de opposi­tie) probeert met behulp van de meest lage lis­ten, met zeer gemene plan­nen en op de meest “mierenneu.…”manieren de macht te gri­jpen. De aflev­er­ing gis­teren was getiteld “de kwestie Uruz­gan”. Als con­tainer­be­grip voor alle lis­ten en gemene plannen.

Nu is de echte strip in die zin leuker dan de werke­lijkheid in “micro-​kosmos” Den Haag omdat in de strip de kalief Haroen el Poes­sah een zeer vrien­delijke man is die eigen­lijk per ongeluk er voor zorgt dat alle pogin­gen mis­lukken. En die zeer pop­u­lair is bij zijn geliefde volk. En daar is onze pre­mier wat moeil­ijker in te herkennen.

Maar voor de rest klopt het 100%. Op een enkele uit­zon­der­ing na lijkt nie­mand in de 2e kamer behalve van der Vlist nog gedreven te wor­den door zorg over de Ned­er­lan­ders die met gevaar voor eigen leven in Uruz­gan werken of die daar zelfs gestor­ven zijn, noch door zorg over het lot van de Afgha­nen die na tig jaar oor­log ook recht hebben op iets anders. Laat staan zich te realis­eren dat je gekozen bent om het alge­meen belang te dienen en Ned­er­land te innov­eren en klaar te maken voor de toekomst. En niet om “kalief te wor­den in plaats van de kalief”.

Ik denk dat de opkomst voor de gemeen­ter­aadsverkiezin­gen jam­mer genoeg extreem laag wordt. Jam­mer voor de lokale politici die hun stink­ende best doen en vooral voor onze man­nen en vrouwen in Uruz­gan. Ik schaam me rot.”

=================================================================================

Bek­end voor? Geldt dit ook nog steeds voor veel gebeurtenis­sen in de poli­tiek anno nu, bij andere grote organ­isaties bin­nen en buiten de finan­ciele sec­tor inclusief in de poli­tiek en bij de omroepen om maar eens wat voor­beelden te noemen?

In veel van de ver­halen in ‘dag­boek van een bankier’ over die peri­ode van 26 jaar kom je gelukkig bin­nen ABN Amro en andere groot­banken, bij toezichthoud­ers en in de media twee soorten lei­ders (in spe) tegen. Je hebt aan de ene kant de mensen die ‘kalief willen wor­den in plaats van de kalief’ (lees ‘de con­crete sand­wich’), ‘de Iznogoedh’s’ som­mige senior man­agers, andere lei­d­inggeven­den en andere ‘pro­fes­sion­als’ die andere doe­len in het leven voor zichzelf en anderen hebben dan ‘kalief wor­den in plaats van de kalief’ en dat ook dagelijks in hun gedrag als man­ager, medew­erker en adviseur laten zien. De nieuwe lei­ders in de prak­tijk. Er is dus nog hoop, zowel in de ban­caire sec­tor in Ned­er­land als daar­buiten. Als we echt willen. Mooi toch?

Nog een pret­tige dag.
Tony de Bree
Volg me op Twit­ter & LinkedIn.

p.s. Wat denkt u? Geldt dit ook in uw grote, logge organ­isatie? Herken­baar? Deel uw ken­nis en ervarin­gen hieronder