ReadabilityDe beste verklaring voor het gedrag van sommige managers.
Morgen,
Heb sinds eind 2008 meer dan 300 columns en blogs geschreven over verschillende onderwerpen. En onlangs ook weer ‘de prooi’ en ‘de kloof’ gelezen. Een van de centrale vragen die iedere keer terug lijkt te komen in die columns en veel van dat soort boeken is: ‘waarom gedragen managers of mensen die dat willen worden bij bv grootbanken of andere organisaties, zich op de manier waarop ze zich gedragen?’.
Je kunt er boekenkasten over vol schrijven, over ‘leiderschapsstijlen’ etc maar volgens mij gaat het gewoon vaak om wat ik noem ‘kalief willen worden in plaats van de kalief’.
Dit gedrag wordt ook veel door mensen in de ‘concrete sandwich’ vertoond zoals u kunt lezen in ‘dagboek van een bankier’. En niet alleen bij banken en andere organisaties in de financiele sector vanaf 1985 tot nu.
Hieronder de column die ik daarover publiceerde in februari 2010 op Pluspost.nl, de site die inmiddels niet meer bestaat.
Gezien uit de serie “kalief in plaats van de kalief”, de aflevering “de kwestie Uruzgan (februari 2010).
een van de meest populaire strips die ik las in mijn pubertijd ging over grootvizier Iznogoedh die kalief wilde worden in plaats van de kalief. Om zijn doel te bereiken is geen list hem te laag en geen plan te gemeen om die beste brave kalief Haroen el Poessah van zijn troon te stoten. De inventiviteit van Iznogoedh (en dus de striptekenaar) is ongelooflijk. Pagina na pagina nieuwe soorten vallen om kalief in plaats van de kalief te worden, maar een ding is zeker.….het gaat niet lukken.
Daar moest ik gisterenavond weer aan denken toen ik naar de veel te lange live-uitzending onder de titel “kamerdebat over Uruzgan” aan het kijken was. De enige manier waarop ik dit nu volhoud is door er naar te kijken als een live-versie van een TV-serie “kalief in plaats van de kalief”. Over hoe een aantal Iznogoedhs (een aantal politici uit de oppositie) probeert met behulp van de meest lage listen, met zeer gemene plannen en op de meest “mierenneu.…”manieren de macht te grijpen. De aflevering gisteren was getiteld “de kwestie Uruzgan”. Als containerbegrip voor alle listen en gemene plannen.
Nu is de echte strip in die zin leuker dan de werkelijkheid in “micro-kosmos” Den Haag omdat in de strip de kalief Haroen el Poessah een zeer vriendelijke man is die eigenlijk per ongeluk er voor zorgt dat alle pogingen mislukken. En die zeer populair is bij zijn geliefde volk. En daar is onze premier wat moeilijker in te herkennen.
Maar voor de rest klopt het 100%. Op een enkele uitzondering na lijkt niemand in de 2e kamer behalve van der Vlist nog gedreven te worden door zorg over de Nederlanders die met gevaar voor eigen leven in Uruzgan werken of die daar zelfs gestorven zijn, noch door zorg over het lot van de Afghanen die na tig jaar oorlog ook recht hebben op iets anders. Laat staan zich te realiseren dat je gekozen bent om het algemeen belang te dienen en Nederland te innoveren en klaar te maken voor de toekomst. En niet om “kalief te worden in plaats van de kalief”.
Ik denk dat de opkomst voor de gemeenteraadsverkiezingen jammer genoeg extreem laag wordt. Jammer voor de lokale politici die hun stinkende best doen en vooral voor onze mannen en vrouwen in Uruzgan. Ik schaam me rot.”
=================================================================================
Bekend voor? Geldt dit ook nog steeds voor veel gebeurtenissen in de politiek anno nu, bij andere grote organisaties binnen en buiten de financiele sector inclusief in de politiek en bij de omroepen om maar eens wat voorbeelden te noemen?
In veel van de verhalen in ‘dagboek van een bankier’ over die periode van 26 jaar kom je gelukkig binnen ABN Amro en andere grootbanken, bij toezichthouders en in de media twee soorten leiders (in spe) tegen. Je hebt aan de ene kant de mensen die ‘kalief willen worden in plaats van de kalief’ (lees ‘de concrete sandwich’), ‘de Iznogoedh’s’ sommige senior managers, andere leidinggevenden en andere ‘professionals’ die andere doelen in het leven voor zichzelf en anderen hebben dan ‘kalief worden in plaats van de kalief’ en dat ook dagelijks in hun gedrag als manager, medewerker en adviseur laten zien. De nieuwe leiders in de praktijk. Er is dus nog hoop, zowel in de bancaire sector in Nederland als daarbuiten. Als we echt willen. Mooi toch?
Nog een prettige dag.
Tony de Bree
Volg me op Twitter & LinkedIn.
p.s. Wat denkt u? Geldt dit ook in uw grote, logge organisatie? Herkenbaar? Deel uw kennis en ervaringen hieronder
Morgen,
Heb sinds eind 2008 meer dan 300 columns en blogs geschreven over verschillende onderwerpen. En onlangs ook weer 'de prooi' en 'de kloof' gelezen. Een van de centrale vragen die iedere keer terug lijkt te komen in die columns en veel van dat soort boeken is: 'waarom gedragen managers of mensen die dat willen worden bij bv grootbanken of andere organisaties, zich op de manier waarop ze zich gedragen?'.
Je kunt er boekenkasten over vol schrijven, over 'leiderschapsstijlen' etc maar volgens mij gaat het gewoon vaak om wat ik noem 'kalief willen worden in plaats van de kalief'.
Dit gedrag wordt ook veel door mensen in de 'concrete sandwich' vertoond zoals u kunt lezen in 'dagboek van een bankier'. En niet alleen bij banken en andere organisaties in de financiele sector vanaf 1985 tot nu.
Hieronder de column die ik daarover publiceerde in februari 2010 op Pluspost.nl, de site die inmiddels niet meer bestaat.
Gezien uit de serie "kalief in plaats van de kalief", de aflevering “de kwestie Uruzgan (februari 2010).
een van de meest populaire strips die ik las in mijn pubertijd ging over grootvizier Iznogoedh die kalief wilde worden in plaats van de kalief. Om zijn doel te bereiken is geen list hem te laag en geen plan te gemeen om die beste brave kalief Haroen el Poessah van zijn troon te stoten. De inventiviteit van Iznogoedh (en dus de striptekenaar) is ongelooflijk. Pagina na pagina nieuwe soorten vallen om kalief in plaats van de kalief te worden, maar een ding is zeker.....het gaat niet lukken.
Daar moest ik gisterenavond weer aan denken toen ik naar de veel te lange live-uitzending onder de titel “kamerdebat over Uruzgan” aan het kijken was. De enige manier waarop ik dit nu volhoud is door er naar te kijken als een live-versie van een TV-serie “kalief in plaats van de kalief”. Over hoe een aantal Iznogoedhs (een aantal politici uit de oppositie) probeert met behulp van de meest lage listen, met zeer gemene plannen en op de meest “mierenneu....”manieren de macht te grijpen. De aflevering gisteren was getiteld “de kwestie Uruzgan”. Als containerbegrip voor alle listen en gemene plannen.
Nu is de echte strip in die zin leuker dan de werkelijkheid in “micro-kosmos” Den Haag omdat in de strip de kalief Haroen el Poessah een zeer vriendelijke man is die eigenlijk per ongeluk er voor zorgt dat alle pogingen mislukken. En die zeer populair is bij zijn geliefde volk. En daar is onze premier wat moeilijker in te herkennen.
Maar voor de rest klopt het 100%. Op een enkele uitzondering na lijkt niemand in de 2e kamer behalve van der Vlist nog gedreven te worden door zorg over de Nederlanders die met gevaar voor eigen leven in Uruzgan werken of die daar zelfs gestorven zijn, noch door zorg over het lot van de Afghanen die na tig jaar oorlog ook recht hebben op iets anders. Laat staan zich te realiseren dat je gekozen bent om het algemeen belang te dienen en Nederland te innoveren en klaar te maken voor de toekomst. En niet om “kalief te worden in plaats van de kalief”.
Ik denk dat de opkomst voor de gemeenteraadsverkiezingen jammer genoeg extreem laag wordt. Jammer voor de lokale politici die hun stinkende best doen en vooral voor onze mannen en vrouwen in Uruzgan. Ik schaam me rot."
=================================================================================
Bekend voor? Geldt dit ook nog steeds voor veel gebeurtenissen in de politiek anno nu, bij andere grote organisaties binnen en buiten de financiele sector inclusief in de politiek en bij de omroepen om maar eens wat voorbeelden te noemen?
In veel van de verhalen in 'dagboek van een bankier' over die periode van 26 jaar kom je gelukkig binnen ABN Amro en andere grootbanken, bij toezichthouders en in de media twee soorten leiders (in spe) tegen. Je hebt aan de ene kant de mensen die 'kalief willen worden in plaats van de kalief' (lees 'de concrete sandwich'), 'de Iznogoedh's' sommige senior managers, andere leidinggevenden en andere 'professionals' die andere doelen in het leven voor zichzelf en anderen hebben dan 'kalief worden in plaats van de kalief' en dat ook dagelijks in hun gedrag als manager, medewerker en adviseur laten zien. De nieuwe leiders in de praktijk. Er is dus nog hoop, zowel in de bancaire sector in Nederland als daarbuiten. Als we echt willen. Mooi toch?
Nog een prettige dag.
Tony de Bree
Volg me op Twitter & LinkedIn.
p.s. Wat denkt u? Geldt dit ook in uw grote, logge organisatie? Herkenbaar? Deel uw kennis en ervaringen hieronder
Deel dit bericht met al je vrienden:
Bericht nog niet beoordeeld en aangevuld.
De beste verklaring voor het gedrag van veel managers? http://t.co/FODtVnnaY2 #management #deprooi #dagboekbankier #hrm #leiderschap